60. Кэтрин

Боғбоним Аҳмад Хоразмий Интернет орқали танишиб ошиқ бўлиб қолган Кэтрин ўттиз ёшлар атрофидаги кўҳликкина дурагай жувон экан. Кулча юзларининг икки ёноғида мошдек холлари бор, кўзлари тийрак боқади. Анқов эмас, дарҳол гап нима ҳақда кетаётганини англайди. Ҳар қандай саволга қониқарли жавоб қайтаради.

Куни кеча онлайн тизими орқали ажабтовур “бўлган воқеа” тарқатилди. Ман ўша воқеани тасодифан кўриб қолдим. Кэтрин Лондондаги шинам квартирасида диванда ястаниб ўтириб таржимаи ҳолини қисқача гапириб беради:

-Аслини олганда, ман Манчестер шаҳрида туғилганман. Биласиз, Манчестер Ирландияга яқин жойлашган, битта канал орқали Ирландияга бемалол бориш мумкин. Отам Скотленд Ярднинг маҳаллий шуъбасида хизмат қиларди. Эҳтимол, шу боис бўлса керак, оиламизда Артур Конан Дойл севимли ёзувчимиз бўлган. Биз болаликдан Шерлок Холмс ҳақидаги қисса ва ҳикояларни қизиқиб мутолаа қилганмиз. Акам ҳам отамнинг изидан кетиб изқуварлик касбини танлади. Боя айтганимдек, Манчестер Ирландияга яқин бўлгани учун ҳар хил тоифага мансуб жиноятчилар шаҳарга ўрнашиб олган, ёшларни йўлдан уриб ёт диний оқимларга ёллаб олар эди. Ҳеч бўлмаса, бўлгинчи-сепаратист гуруҳларга мойил этиб қўйишарди. Акам изқувар бўлиб Скотленд Ярд ходими бўлган ҳолда католик мазҳабига кириб кетади ва охир-оқибат ишсиз қолади. Сўнгра батамом Шимолий Ирландияга кўчиб кетиб, католик қизга уйланади... Маълумки, шаҳримизда иккита футбол командаси бор. Яъни, “Манчестер Юнайтед” ва “Манчестер Сити” клубларини назарда тутяпман. Табиатан доим мазлумларга хайрихоҳ бўлиб келганим боис кучсизроқ бўлган “Манчестер Сити” командасига ишқивозлик қилардим. Уч-тўрт йил бурун “Манчестер Сити” клубини бой-бадавлат араб шайхлари сотиб олди. Шундан кейин клубнинг молиявий имкониятлари тубдан яхшиланди ва дунёга машҳур футболчилар бирин-кетин харид қилинди. Ман илгари футбол мусобақаларини фақат телевизор орқали томоша қилардим, севимли клубим шайхлар қўлига ўтгач стадионга қатнайдиган бўлдим. Ўз-ўзидан равшан, кўпчилик ишқивозлар билан шахсан танишиб олдим. Баъзан ўйин командамиз фойдасига ҳал бўлса, хурсандчилигимизни камтарин ресторанларда нишонлардик. Аксарият йигит-қизлар спиртли ичимликлар ичишарди, ман эсам маст қиладиган ичимликни умуман оғзимга олмасдим. Фақат қаҳва ичиб ўтирардим. Сафимизда Майкл-Мусо исмли тортинчоқ йигит бўларди. У ҳам манга ўхшаб фақат қаҳва ичарди. Зиёфатдан кейин у мани уйимгача кузатиб қўядиган бўлди ва ўртамизда яқинлик пайдо бўлди. Лекин бу яқинлик ҳали жинсий яқинлик даражасига етиб бормаган эди, шунчаки фикр яқинлиги эди. Фикр яқинлиги аста-секин ғоявий яқинликка айланди. Маълум бўлдики, Майкл-Мусо аллақачон Ислом динини қабул қилган, ислом ғояларини тарғиб қилар ва ҳомийларидан молиявий мадад олиб турар, “Ҳизбут-таҳрир” фирқасининг аъзоси экан. Бир оқшом остонада хайрлашаётганимизда: “Агар сен ҳам ислом динини қабул қилсанг, ман сенга уйланаман. Ўйлаб кўргин”, деди. Ман тун бўйи ўйлаб кўрдим ва муслима бўлишга рози бўлдим. Биз мусулмонлар ибодатхонасига бориб никоҳдан ўтдик. Ман ўша кеча Майкл-Мусонинг квартирасида тунаб қолдим. У мани Кэтрин эмас, Кароматхон деб атай бошлади. Тез орада ҳомиладор бўлдим. Тўққиз ойдан сўнг ўғил кўрдим. Чақалоққа Усома деб исм қўйилди. Чақалоқ тетапоя бўлгач: “Энди сен фаолиятингни Лондонда давом эттирасан”, деди эрим. Лондондан квартира олиб берди. Ман болам билан Лондонга кўчиб ўтдим. Бу ерда Тони Блэер ҳукумати даврида Марказий Осиё мамлакатларининг бирида элчи бўлган, у ерда муслима қизга уйланиб қайтган собиқ амалдор хонадони билан яқиндан танишдим. Улар мани Қироллик коллежига фаррош этиб ишга жойлаштириб қўйишди. Биздаги қонунга кўра ўқув юртларида, давлат идораларида диний тарғибот билан шуғулланиш маън этилган. Ким шундай тарғибот билан шуғулланса, ишдан ҳайдалади. Ман боламни тарбиялашим, энагасига ҳақ тўлашим лозим эди. Шу боис ишсиз қолишим мумкин эмас эди. Ҳомийлик ёрдами ва хайр-эҳсон эвазига пойтахтда яшаб бўлмасди. Устига устак, биз Майкл-Мусо билан қонуний никоҳдан ўтмаганмиз, олти-етти ойдан сўнг никоҳимиз ўз-ўзидан бузилиб кетди. Майкл-Мусо телефонда манинг талоғимни берди. Шундан кейин Интернет тармоғи орқали ўзимга муносиб ёр қидира бошладим. Кутилмаганда Марказий Осиёдан таклиф тушди: Аҳмад Хоразмий деган боғбон қўлимни сўради. Биз бир-биримизга ўз тилимизни ўргата бошладик: ман ўзбек тилини ўргандим, хушторим эса инглиз тилини фикрни тўғри англатадиган даражада ўзлаштириб олди. Худо хоҳласа, биз Аҳмаджон билан тез орада учрашиб оила қурамиз. Ман Аҳмаджонни Лондонга таклиф этганман ва розилигини олганман. Билишимча, Аҳмаджон нозикроқ жойда хизмат қиларкан. Шу боис чет элга чиқиб кетиши учун рухсат олиши хийла қийин бўлса керак. Ҳечқиси йўқ, ман сабр-тоқат билан кутаман. Аҳмаджон, тезроқ келинг, биз Усома билан йўлларингизга интизор бўлиб ўтирибмиз. Бай-бай!..”

Онлайндаги мурожаатни Иноят Махсум эвини топиб боғбоннинг шахсий интернет почтасига ҳам ташлаб қўйди. Қани кўрайлик-чи, боғбон маъшуқасига қандай жавоб қайтарар экан?..